De hele week loop ik al rond met een gevoel van dankbaarheid. Aan het eind van het jaar kijk ik altijd terug en laat ik de bijzondere gebeurtenissen de revue passeren. De mooie en trieste gebeurtenissen, want die laatsten zijn er elk jaar dat ik ouder wordt toch ook vaker bij.
Voor wat betreft werk kan ik op een prachtig jaar terugkijken. Ik ben blij dat ik de stap heb durven nemen om het Immunity to Change jaarprogramma te volgen. Ik vond mijn HR werk altijd al bijzonder en nuttig, maar nu ik daar meer ‘change management en leiderschap ontwikkeling’ aan toe kan voegen, wordt het werk nog zinvoller en kan ik mijn klanten nog beter van dienst zijn.
Wij hebben kerst in Dubai gevierd. Niet een stad die ik eerder op mijn lijstje had staan om de kerstdagen door te brengen, maar het bevalt ons erg goed: heerlijk weer, gastvrij en lekker veilig. Dit jaar hadden we een kerstmaaltijd met een bijzonder mooi randje en dat wil ik graag met jullie delen.
Ik citeer uit mijn vakantiedagboek:
“Het is 24 december en ik heb net de vreemdste kerstmaaltijd ooit gehad. Zittend op de grond in een mooie hotelkamer in gezelschap van Annelie, dochter van 17, haar vader Peter en twee Afghaanse jonge mannen. Op verzoek van de twee jonge mannen hebben we pizza’s van de Pizzahut gegeten. Zij wilden liever op de hotelkamer blijven, want ze konden zich niet voorstellen dat een restaurant gezelliger zou zijn.
Eedris (21) vertelde dat dit de eerste keer is dat hij buiten Afghanistan verblijft en dat alles, maar dan ook alles nieuw voor hem is: de vlucht van Kabul naar Dubai, een stad met gebouwen, die prachtig zijn en niet kapot zijn geschoten (een groter verschil met Kabul is volgens mij niet denkbaar), verlichting dat werkt en water dat schoon en onbeperkt uit de kraan komt. Het allermooiste geschenk is dat hij – na 21 jaar in oorlog te zijn opgegroeid – voor het eerst in zijn leven zich echt veilig voelt. Het was zo mooi toen hij dit zei. Hij spreidde zijn armen er bij uit. Ik vermoed dat Afghanistan hem voorlopig niet terug ziet! Hij gaat vast proberen hier werk te zoeken.
Noorullah, de andere Afghaan is uitgenodigd door een Japanse UN-collega van Peter om zijn trouwerij in Japan bij te wonen. Hij ziet er keurig uit en de glimlach is niet van zijn gezicht te krijgen. Ook hij is voor het eerst buiten Afghanistan en vindt dit nu al de mooiste uren van zijn leven en dan is hij nog niet eens bij zijn vriend in Japan!
Het is bijzonder om in dit gezelschap kerstavond te vieren. Je beseft je meer dan ooit in wat voor geweldig land wij leven en wat voor privileges wij allemaal hebben. We nemen het zo gauw voor normaal aan, maar voor heel veel mensen op deze aardbol is dat niet zo.
In Nederland mopperen we wat af, maar als we elke dag eens een lijstje zouden bijhouden waar we dankbaar voor kunnen zijn, dan besef je al gauw: we hebben het zo slecht nog niet en het leven in ons land is over het algemeen prima te noemen. Als vrouw mogen we al helemaal in onze handen knijpen.”
Op eerste kerstdag hebben we naar de mooie kersttoespraak van koning Willem Alexander geluisterd en dit jaar paste dit wel heel sterk bij wat we de avond daarvoor hadden gevoeld. Hieronder heb ik een paar citaten uit zijn toespraak overgenomen:
“De wereld raakt ons. Omgekeerd hebben onze acties invloed op het leven van mensen ver weg. Ons land is geen geïsoleerde haven. We maken deel uit van een complexe wereld, of we willen of niet. Spanningen zetten ook onze samenleving onder druk, landelijk, maar ook dicht bij huis, in wijken en buurten, op scholen, op het werk, op internet.
Eenheid zonder verscheidenheid is verstikkend. Verscheidenheid zonder eenheid is los zand. Nederland is meer dan zeventien miljoen selfies. We hebben elkaar nodig, sterker dan we vaak zelf beseffen. Ieders gaven en vaardigheden zijn waardevol en belangrijk.
Gehoord worden, je thuis en veilig voelen op een plek waar je geaccepteerd wordt zoals je bent, perspectief hebben; het zijn wezenlijke behoeften die wij allemaal met elkaar delen.”
De laatste alinea is zeker niet het geval in Afghanistan, maar ook in Nederland staan steeds meer mensen langs de zijlijn. Ik schrik altijd van de hoeveelheid mensen die van de voedselbank gebruik moeten maken. Elk jaar worden dit er meer. Verder ben ik benieuwd of de nieuwe participatiewet soelaas gaat bieden en of wij echt bereid zijn samen te werken met mensen met een arbeidsbeperking. Ook daar geldt volgens mij dat verscheidenheid ons rijker maakt. Trendwatcher Bakas zegt in zijn videobericht voor 2015 dat “wij het nieuwe ik gaat worden”. Wat zou het fijn zijn, als we veel meer voor elkaar kunnen betekenen en dat “me, myself and I” echt minder wordt.
Ik ga er in ieder geval weer mijn best voor doen in 2015 en heb zin mijn nieuwe kennis door te geven via deze blog, de trainingen en de opdrachten bij mijn klanten. Deze blog stel ik ook open voor nieuwe ideeën en uitwisseling van succesverhalen. Graag ontvang ik positieve reacties van mensen die een verandering in werk zijn aangegaan en die daar een positieve ervaring mee hebben. Wellicht dat jouw verhaal ook anderen kan stimuleren de gewenste verandering in gang te zetten.
Op mijn vorige blog kreeg ik de volgende mooie reactie van iemand die dit jaar een nieuwe richting is ingeslagen en die ik mocht delen:
“Hallo Nienke, na veel zoeken eindelijk een bedrijf kunnen vinden waar ik een verzuimscan heb kunnen doen. Ik heb deze module vorige week met een voldoende afgerond! Nu op naar module 3! Ik heb een stage adres en hoop daar 1 december te kunnen beginnen. Komt alles toch nog goed! Als je maar lang genoeg denkt dat het een kleine muur is, toch? Groeten, Wido”
Hoe kijk jij op je jaar terug en wat zijn je plannen voor 2015? Ga je die diepe wens die je al lang hebt in 2015 vorm geven? Wat houdt je tegen? Zie je een grote muur, ga die dan net als Wido en die 100-jarige uit mijn vorige blog beslechten.
Maak van 2015 een bijzonder jaar, waarin je in ieder geval een van je dromen waar kunt maken en waar je in december dankbaar op terug kunt kijken. Ik wens je daar inspiratie, een liefdevolle omgeving en gezondheid bij!
Met warme groet,
Nienke Schaap
